Feedback als Pokon: geef vaker een compliment!

“En dan nu de laatste oefening van vandaag: we gaan feedback geven!” De trainingsdag zat er bijna op. De deelnemers hadden druk geoefend met luisteren, open en gesloten vragen stellen en doorvragen; in gesprek met die veeleisende opdrachtgever of die ongeduldige persoon aan de balie. Aan hun eigen non-verbale communicatie was duidelijk te merken dat het wat hen betreft wel tijd was om af te ronden. Nog even feedback doen? Pfffff…..

Geen zin in kritiek

Niet alleen het energieniveau speelde een rol. Bij het woord ‘feedback’ zag ik de meeste deelnemers net een beetje dieper wegzakken in hun stoel. Net iets bedrukter gaan kijken. Dit viel niet goed. Het was al zo’n pittige dag, moesten ze elkaar nu ook nog eens flink kritiek gaan geven? En, erger nog, kritiek van hun collega’s gaan krijgen? Nee toch?

De omslag…

Voor de stemming echt bedorven was, begon ik zelf aan een rondje. Ik heb elke deelnemer een persoonlijk compliment gegeven. Over iets wat ik iemand heb horen zeggen of zien doen. Die ene deelnemer die ondanks de kiespijn waar ze mee binnen kwam die ochtend, toch hard meegedaan had. Die andere deelnemer die zich heel dapper toonde door zich kwetsbaar op te stellen. En die deelnemer die die briljante opmerking had gemaakt die spontaan het motto van de dag geworden was. Bij iedereen was wel een juweeltje te ontdekken.

Complimenten als Pokon

Al snel veranderden zowel de houding als de blikken. Aha, dat was dus ook feedback! Wat jammer toch, dat de eerste gedachte bij dit woord zo beladen is. Dat feedback gelijk gesteld wordt aan kritiek. En dat als er iets positiefs gezegd wordt, mensen zich schrap zetten voor de ‘Maar….’, waarop de kritiek volgt. Terwijl feedback juist de ultieme Pokon is: een scheutje groeiversneller! Natuurlijk is het goed als je hoort wat je beter zou kunnen doen. Waar je nog wat te ontwikkelen hebt. Wat anderen graag meer of minder van je zouden willen zien. Maar bewezen is dat mensen met zelfvertrouwen zich beter ontwikkelen dan mensen die onzeker in hun schoenen staan. Complimenten zijn dan ook nodig voor een stevige basis!

Toen de opdracht voor de laatste oefening kwam, stond iedereen meteen op: “Geef iedereen in de groep een welgemeend compliment. Over iets wat je vandaag bij iemand hebt opgemerkt en waar je blij van werd”. En daar gingen ze: feedback geven. Veel feedback. Positieve feedback. Er werd vrolijk gelachen en op schouders geslagen, ze waren haast niet te stoppen! Maar ja, de trainer moest toch echt wel eens naar huis…